Jonathan Freeman-Attwood - An English Sett for Trumpet - Stretto

Trompettist Jonathan Freeman-Attwood en pianist! Daniel-Ben Pienaar, zetten hun oor prikkelende, fantasierijke reeks van muzikale heruitvindingen voerder met “An English Sett for Trumpet”, een viering van het gouden tijdperk van de 16de-eeuwse, Engelse muziek. En dit op trompet en…piano!

Werk van componisten uit de 16de en 17de eeuw, zoals Byrd, Gibbons, Tomkins, Lawes en Locke, inspireerden de Engelse hoornist Timothy Jones, tot arrangementen die deze muziek weer tot leven brengen in een opwindende, onderhoudende, intieme en vooral, heel originele kamermuziek bezetting. Freeman-Attwood en Pienaar spelen nl. op moderne trompet en een moderne Steinway-piano. Hun cd laat u dansen, liederen, fantasieën en variaties uit de Elizabethaanse, Jacobijnse en Caroline-perioden (1500-1737) ontdekken.

Professor Jonathan Freeman-Attwood (foto), studeerde aan de Universiteit van Toronto en studeerde af met First Class Honours voor hij begon met onderzoek aan Christ Church, Oxford. Hij diende dertien jaar als Vice-Principal & Director of Studies aan de Royal Academy of Music onder zijn voorganger Sir Curtis Price, na een periode als Dean of Undergraduate Studies tussen 1991-95, toen hij verantwoordelijk was voor de lancering van de eerste Bachelor of Music graad in de sector, in King’s College London, onder de bescherming van het Centre of Advanced Performance Studies. Al meer dan een kwart eeuw speelt Jonathan Freeman-Attwood een vooraanstaande rol bij het lanceren van baanbrekende programma’s, grote internationale relaties – het koesteren van een vijftienjarige samenwerking met het zuster-conservatorium van de Academie in de VS, The Juilliard School, evenals verschillende, professionele ontwikkelingsinitiatieven, waaronder de oprichting in 1997 van het label van de Academie (nu reeds met dertig titels op zijn naam) om getalenteerde jonge kunstenaars kennis te laten maken met creatieve uitdagingen.

Hij heeft ook een selectie van eminente internationale musici verzameld als vaste staf of gasthoogleraren, en zijn nauwe betrokkenheid bij de artistieke strategie van de Academie, heeft geleid tot de inauguratie van succesvolle community-concertseries, namelijk “Free on Fridays”, “400+” en, met de “Kohn Foundation”, een tienjarig project om alle religieuze en seculiere cantaten van Bach uit te voeren.

Geboren in Zuid-Afrika, kwam pianist Daniel-Ben Pienaar (foto) daar op veertienjarige leeftijd onder de aandacht door zijn uitvoering met de prominentste orkesten van het land van het pianoconcerto van Liszt, en kort daarna van het Keizersconcerto van Beethoven. Na het winnen van de Zuid-Afrikaanse Nationale Jeugdmuziekcompetitie en de “Overseas Music Scholarship” van de Universiteit van Zuid-Afrika, verhuisde hij naar Londen om te studeren aan de Royal Academy of Music, waar hij pianoles kreeg van Christopher Elton, en waar de fantasierijke reactie van de musicoloog en gambist, Laurence Dreyfus, op het debat over oude muziek, en Jonathan Freeman-Attwoods begrip van de creatieve mogelijkheden van opnamen, een diepe indruk op hem maakten. Na zijn afstuderen aan de Academie in 1997 ontving Daniel-Ben Pienaar de prestigieuze “Queen’s Commendation” en is hij is ondertussen “Fellow of the RAM” (Royal Academy of Music).

Op de Linn cd staan Fantasy No. 1 in G Major van John Jenkins, “La verginella” van William Byrd, “Oyez! Has Any Found a Lad” van Thomas Tomkins, “Go from My Window”, “O That the Learned Poets” en “The Silver Swanne” van Orlando Gibbons, “Harp Consort No. 8 in G Major: I. Pavan and Divisions” van William Lawes, bewegingen uit de “Consort Sett a 6 in G Minor” van William Lawes, “Adew, Sweet Amarillis” van John Wilbye, “The Triumphs of Oriana: All Creatures Now Are Merry-minded” van John Bennet, “Though I Be Brown” van William Byrd, “Now Is the Month of Maying” van Thomas Morley, de tweede Suite van Matthew Locke, “Newark Siege: Pavan” van John Jenkins, “The Sixth Pavan and Galliard ‘Kinbrugh Goodd’” van William Byrd, “In nomine a 5 No. 2” van Orlando Gibbon en Fantasie No. 3 ‘Farewell’. Een belangrijke en alweer originele opname in de veelgeprezen Freeman-Attwood-reeks. Warm aanbevolen.