Giuseppe Tartini - Palladians - klassiekezaken.nl

Giuseppe Tartini (1692 - 1770) was in zijn dagen een vioolvirtuoos van Europese allure. Daarnaast had hij een intense belangstelling voor astronomie, akoestiek en schermkunst. Zijn beroemdste compositie is zonder twijfel de Duivelstrillersonate, zo genoemd om een vlammende passage in het laatste deel van het werk. In weerwil van haar title is de satan in deze sonate van een verfijnde, lichtelijk verontrustende soort die nergens vervalt in een over-romantisch espressivo. Het gelauwerde muziekgezelschap Palladians, met Rodolfo Richter als solist, geeft een uitvoering die aan ieder achttiende-eeuws hof geprezen zou zijn om haar verfijnde balans, haar warme toon, het precieze, luisterende samenspel en de organische golfbewegingen van haar dynamiek. Een misschien nog mooier werk draagt de naam ‘Didone abbandonata' en roept meteen Purcell beroemdste opera in herinnering. Het laatste deel is van een koninklijke verfijning die Dido's lamento aan het einde van Purcells opera evenaart. Richter speelt zijn cantilenes vloeiend en met een weldadig rubato. Hierop wijden de musici zich aan een Sonate van Francesco Maria Veracini. Deze sonate kent minder psychologische diepgang dan het werk van Tartini, maar is in zijn soort van niet geringere betovering. De wervelwindachtige finale is fascinerend en de Palladians interpreteren met verve en veel stijlgevoel.