John Butt - Bach WTC - Klassiekezaken

Het is toch altijd een hele exercitie: een complete opname van Bachs achtenveertig preludes en fuga's die hij, als ode aan de juist ontwikkelde gelijkzwevende stemming, samenbracht in zijn twee boeken Das wohltemperierte Klavier. Tot halverwege de acht tiende eeuw was het op klavierinstrumenten niet goed mogelijk in iedere toonsoort te spelen omdat de gebruikte stemmingen dat niet toelieten. Maar de gelijkzwevende stemming, die we nu nog steeds gebruiken, biedt die mogelijkheid wel. Bach schuift systematisch door alle twaalf toonsoorten heen, majeur en mineur, maar Bach zou Bach niet zijn als hij met deze wat studieuze onderneming niet ook geniale muziek componeerde die, zoals altijd bij Bach, rechtstreeks de weg naar het hart van de luisteraar weet te vinden. John Butt, die met zijn Schotse Dunedin Consort al enige goed ontvangen Bachopnamen uitbracht, weet de vaart er flink in te houden, maar neemt in de langzamere delen volop ruimte. Opvallend is de flexibiliteit van zijn tempo binnen de stukken. Een fuga kan langzaam beginnen en naar het einde toe steeds sneller gaan. Zo hoor je dat niet vaak! Een heel spannende uitvoering dus, gespeeld op een fraai instrument en ook nog eens schitterend opgenomen.

Google Translation: 

It's always a whole exercise: a complete recording of Bach's forty-eight preludes and fugues that he, as an ode to the correct developed equal temperament, brought together in his two books Tempered Clavier. Until the mid-eighteenth century it was on keyboard instruments do not play well in every possible key because the used ballots that did not allow. But equal temperament, which we still use, offers this possibility. Bach moves systematically through all twelve keys, major and minor, but Bach would not be Bach as he did with what this company does not studious also composed music genius who, as always manages to find in Bach, the direct path to the heart of the listener . John Butt, who with his Scottish Dunedin Consort released for some Bach recordings well received, knows the momentum to keep quite, but takes in the slower parts ample space. Striking is the flexibility of its pace in the pieces. A fugue can start slowly and ever faster towards the end. So you do not hear that often! A very exciting performance therefore, played on a beautiful instrument and another included magnificent.