Quatuor Voce - Poétiques de l'instant - De Standaard

‘Ik weet niet of we erbij moeten lachen of huilen’, zei Claude Debussy over de sonate voor fluit, altviool en harp die hij in 1915 componeerde. We zeggen het maar meteen: wij werden helemaal blij van dit soms etherische, dan weer heerlijk humeurige drieluik, waarvoor Quatuor Voce vrienden Juliette Hurel en Emmanuel Ceysson inschakelde. Openen doen ze met z’n vieren in Debussy’s enige strijkkwartet: een vroeg werk dat zijn vernieuwende muziektaal als een paard van Troje binnenrijdt. Geen meanderende harmonieën of krullende arabesken hier, maar een thematisch gecondenseerde notenmassa als postromantische stuiptrekking. Goeie vertolking, maar Voce zet vooral in op kleur en karakter, waardoor frasering en motiefwerk soms onderbelicht blijven. Nieuw werk van Yves Balmer is als een bolle spiegel waarin Debussy weerkaatst, virtuoos vluchtig en bijna pijnlijk fragiel. Een uitmuntende Jodie Devos sluit af met de Proses lyriques in Balmers knappe bewerking voor strijkkwartet.